Bieganie powięziowe (3)
W tym odcinku Tom Myers prezentuje przykłady modeli tensegracyjnych i na ich podstawie opisuje idee struktur charakteryzujących się ciągłym napięciem oraz nieciągłą kompresją, co stanowi alternatywę dla klasycznych modeli opisu ciała jako struktur opartych na ciągłej kompresji jak w przypadku stosu cegieł, z których składa się typowy budynek.
W modelu tensegracyjnym siły są przenoszone po całej strukturze. Rozchodzą się i nie skupiają w żadnym fragmencie. Jeżeli jednak dojdzie do takiego skupienia i lokalnego napięcia, to jest to oznaką nieprawidłowego funkcjonowania tkanek, czyli kontuzji. Myers zaznacza także, że miejsca te są źródłem bólu, ale nie są źródłem problemu. Innymi słowy ból jest sygnałem lokalnego przeciążenia tkanek, ale sposobem na ich odciążenie jest znalezienie miejsc, które są niedostatecznie obciążone. Aktywowanie tych miejsc i przywrócenie im właściwej funkcjonalności sprawia, że struktury przeciążone wracają do właściwego napięcia i kontuzja może zostać w pełni wyleczona. Zdaniem autora, odkrywanie takich zależności przywraca rozluźnienie i równowagę w ciele oraz zapobiega dalszym uszkodzeniom.
O modelach tensegracyjnych i ich globalnym reagowaniu na siły zewnętrzne pisałem już tutaj.
