Kolumbia – Guatape

Wcześnie rano ruszyliśmy poza Medellin. Jechaliśmy przez rolnicze tereny dystryktu o nazwie Atioqia, gdzie uprawia się między innymi pomidory.
Między miasteczkami Guatape a Penol znajduje się olbrzymi obelisk. Jest to własność prywatna, a oba miasta rywalizują, do którego z nich należy. Była nawet próba podpisania kamienia, na jednej z jego ścian widoczna jest litera „G”. Z czasem w to miejsce zaczęły przyjeżdżać osoby, które chciały się wspiąć na skałę. A ponieważ to własność prywatna, właściciel postanowił zrobić z tego biznes. Wybudował zygzakowate schody, po których można wejść na płaski wierzchołek. Na górze oczywiście kramiki z napojami i pamiątkami. I widoki na całą okolicę z licznymi jeziorami. Jeziora są sztuczne, ale tworzą krajobraz niczym nasze Mazury. Można po nich pływać łódkami i na skuterach wodnych.

Wspięliśmy się na szczyt góry po około 700 stopniach. Ostatni etap, by być jeszcze wyżej szło się wewnątrz betonowej baszty. Wejście nie jest tak męczące jakby się mogło wydawać. Z postojami na robienie zdjęć i stanie w korku, bo atrakcja była mocno oblegana, zajęło mi 20 min. By usprawnić ruch turystów zejście jest poprowadzone innymi schodami. Przypomniało mi się biletowane i limitowane wejście do Parku Guell w Barcelonie. Tu nikt się nie przejmował ilością ludzi na jakby nie było ograniczonej powierzchni.

Po zejściu na dół podjechaliśmy do Guatape. Pochodziliśmy po barwnych uliczkach, przyglądając się zdobieniem na fasadach domów. Lunch na tarasie knajpy z widokiem na jezioro. Później przeszliśmy na brzeg jeziora i ruszyliśmy w rejs. Anna Maria włączyła na swoim telefonie kolumbijskie rytmy i zaczęliśmy zabawę. Najpierw królowała salsa, potem polskie szlagiery. Mijało nas wiele innych łodzi, ale na żadnej nie bawili się tak jak my. Przez dobrą godzinę pływaliśmy, mogąc podziwiać wielki głaz w oddali z różnych stron.

Powrót do Medellin to ciąg dalszy wyśmienitej zabawy w naszym busie. Co tam się działo! Licealne wycieczki szkolne to przy tym pikuś 😆