Dlaczego elita biegaczy buja się na boki?
Ostatni artykuł na blogu Teoria Ruchu skłonił mnie do zrobienia poniższej animacji, która dobrze obrazuje zagadnienie. Widać tutaj ruch bujania na boki, o którym pisze Filip. Biegacz – Eliud Kipchoge podczas maratonu NN Mission, 2021 rok.
O bujaniu na boki mówię w artykule poświęconym dynamicznej stabilizacji. Taki sposób biegania z widocznym bujaniem określiłem mianem obrazu mentalnego „v-ki”. Biegacz – Cuthbert Nyasango podczas maratonu w Pradze, 2014 rok. Na jego przykładzie w około 10 minucie nagrania został omówiony bieg z charakterystycznymi wychyleniami ciała na stronę nogi podporowej w trakcie lądowania. Widoczna geometria biegu w płaszczyźnie czołowej sprzyja dynamicznej stabilizacji sylwetki podczas przejmowania przeciążenia. Nie występują tutaj niekorzystne ruchy miednicy takie jak hip drop, czy shift miednicy. W materiale wymienione są różne sposoby lądowania z zakreślaniem litery „v” z punktem obrotu na wysokości kostek, kolan lub miednicy.
Przykład „v-ki” z punktem obrotu na wysokości kostek:
Przykład „v-ki” z punktem obrotu na wysokości kolan, biegacz – Geoffrey Mutai, Kenia, 2014:
